Ulli wiedział, że może liczyć na przyjaciela z rodzinnego interesu. Skoro wóz już mieli to nie pozostało nic innego jak rozliczyć się z mieszkańcami tej zapadłej mieściny i udać się w stronę cywilizacji.

- Możemy ruszyć choćby rano tylko, że zielarka zapewne musiałaby zająć się waszymi ranami - spojrzał na Emmericha, Gerharda i Bardaga.
- Mój dziad na pewno przyjmie z radością takich chwatów jak wy, on lubi ciekawe opowieści, a tych zapewne nie będzie nam brakowało.

Po chwili zwrócił się do Hermana - a ty pojedziesz wraz z nami? Olge z pewnością chętnie by cię zobaczyła - zrobił krótką pauzę - żywego.