Ilość szkieletów, która się pojawiła, sugerowała raczej dłuższą potyczkę. Wystarczyly jednak tylko 3 salwy drużynowych strzelców aby cokolwiek, lub ktokolwiek, stający za zachowaniem tych istot uznał, że z ich kompanią lepiej nie zadzierać. Mógł też po prostu dojść do wniosku, że osiągnął maksimum z całej sytuacji - Francis był martwy, grupa została osłabiona, cel osiągnięty.

Razem z Ryżym i Ari obszedli jeszcze pobojowisko. Jeden z nich szukał informacji o przeciwniku, drugi swoich strzał, a Olegario po prostu chciał odreagować, przygotować się do widoku nieżywego druha. Znał bretończyka zaledwie kilka tygodni, ale to co razem przeżyli podczas swojej najemniczej kariery sprawiło, że jeden na drugiego mógł zawsze polegać. Teraz, z pierwotnej 5-osobowej kompani zostało ich tylko trzech - Olegario i dwa elfy. Rzadko zdarzały się w życiu włócznika momenty, że nie miał ochoty na żarty i racjonalne zachowanie. To był jeden z nich.

Popieram Marchewę, jestem za kremacją Francisa. Prochy odeślemy ciotce, wraz z kondelencjami. Sama myśl, że miałbym zobaczyć go znowu jako jedno z tych wynaturzeń doprowadza mnie do furii. Zbierajmy się, odeśpimy resztę nieprzespanej nocy w klasztorze.