| Czy to się działo naprawdę? Podziemia niby zniszczonego Londynu, wojna, zjawy, strefa? Jakiś gruby dowcip, może jakieś reality show z hibernatusami w roli głównej? Tego nie wiedział nikt, ale nadarzyła się okazja aby zweryfikować sytuację. Takie pokerowe ‘sprawdzam’ – Nik i Abi mieli wyjść poza ochronny krąg z proszku i odpędzić coś, co czyhało na całą grupę.
Prawdziwy yūrei czy tylko sucha opowiastka? Sprawdzam.
Ochronne świeczki, proszek, wahadełka i piszczałki – zabobony czy przydatny ekwipunek? Sprawdzam.
Czy podczas burzy faktycznie jest niebezpiecznie, czy po prostu można zmoknąć? Sprawdzam.
Przyszedł czas na namacalne wyjaśnienia. Nik przestał gadać, zaczął działać. Koichi żałował, że nie może zobaczyć go w akcji. Chciał móc ocenić jego sprawność i potencjał bojowy, zobaczyć czy jest mocny nie tylko w gębie. Niestety, plany weryfikacji umiejętności stalkerów musiały zaczekać. Wyszli sami z kryjówki, zostawiając gwizdki, plecaki, świeczki i proszek. Na odchodne podzielili się jeszcze kilkoma informacjami.
Koichi przygotował się do szybkiego opuszczenia kryjówki. Zapisał w notatniku wskazówki jak dojść do Heathrow. Niby strefa się nieustannie zmieniała, ale lepsze te kilka wskazówek, niż nic. Spojrzał na grupę osób, z którymi przebywał. Sigurn znała drogę, Michael potrafił leczyć, Leila miała ostre zmysły i potrzebny w kryzysowych sytuacjach instynkt. Trzy przydatne osoby. Warto będzie mieć na nie oko.
Japończyk przejął dwa zastrzyki antyradowe od Mariana, które umieścił tak, aby nie zniszczyły się podczas ewentualnego czołgania. Sprawdził czy ma cały ekwipunek i wytężył zmysły. Czuł, że niedługo trzeba będzie uciekać lub walczyć. |