Kennick z uznaniem pokiwał głową, widząc efekt ataku stwora przywołanego przez Sadima. Aż szkoda, że znikają tak szybko… Kiedy zmiennokształtna upadła i znieruchomiała na posadzce, szybko sięgnął po leżącą wśród narzędzi ogrodniczych saperkę. Następnie, przykładając ostrze do karku „pani doktor”, pchnął mocno, upewniając się, że upadek nie jest jedynie blefem. Dopiero potem ponownie owinął twarz chustą, zasłaniając swoje zębiska, i rozejrzał się po obecnych. Podobny wyraz zagubienia na wszystkich tych twarzach, dziwnie znajomych…
- Zgaduję, że nie tylko ja cierpię na częściową degradację pamięci? Kennick, śledczy. - przedstawił się krótko, po czym podszedł do kapłana - A pogromca dopplera to Sadim, mój brat. - dodał, po czym szturchnął wspomnianego w ramię - Kazałem Ci spieprzać! - rzucił, po czym uściskał go.

Nie czekając na reakcję kapłana, Kennick zaczął rozglądać się po pozostałej części pomieszczenia, pozostawiając pozostałym pomoc ocalałemu. Przez chwilę nasłuchiwał, co może znajdować się po drugiej stronie drzwi, tam, skąd dochodził potworny odór, po czym sprawdził dokładnie zarówno piec, jak i wielką skrzynię. Wolał się upewnić, że nigdzie nie ma jakichś ukrytych mechanizmów lub pułapek.
- Popieram pytanie Arthyma - tak, zdecydowanie nie raz wymawiał to imię - Zakładam, że jest to loch należący kiedyś do niewielkiej twierdzy lub posiadłości, obecnie opuszczonej przez tych, którym zależałoby na jej dobrym stanie. A to - wskazał na truchło - może być ktoś, kto wprowadził się później. I na pewno nie był sam.