- Dwa miesiące! - John, z wyrazem furii na twarzy, chodził w te i we wte między ścianami hotelowego pokoju, w którym siedziała trójka agentów. - Dwa miesiące! Ten człowiek nie zdaje sobie chyba sprawy z tego, co mówi! Za dwa miesiące w tym kraju mogą wylądować Niemcy... i obym się w tym momencie mylił! - Anglik zreflektował się, widząc zmarszczone czoło Edvarda i zwężające się źrenice Norwega.
- Pytanie czy mają coś na stanie, co dałoby się wykraść. - Gabrielle rozsiadła się wygodnie w jednym z foteli. Wcześniej bardzo chętnie flirtowała na pokaz z ich “przewodnikiem" by znaleźć dobry powód do pojawienia się w jego pokoju. - Potrzebujemy trzech kanistrów i na pewno nie mamy tyle czasu.
- Trzech? - John popatrzył ze zdziwieniem na Gabrielle. - Dwadzieścia litrów to jeden kanister. Skąd nagle trzy?
- Mowa była o najmniej jednym kanistrze. - Francuzka wzruszyła ramionami. - Fakt faktem, nie możemy tyle czekać.
- A zatem musimy tylko włamać się do magazynu i wynieść z niego jedną taką zabaweczkę. - John pokiwał głową z namysłem. - Mamy jakiś plan, jak to zrobić?
- Niezbyt. Mamy zaproszeni na jutro, prawda? - Gabrielle przeczesała włosy i uśmiechnęła się do mężczyzn. - Przejdźmy się, poprośmy o wycieczkę… może uda mi się poderwać jakąś wejściówkę.
- Stiansen pewnie nie będzie nam chciał odstąpić jednego z tych kanistrów... nawet, gdybyśmy go ładnie poprosili - Anglik podrapał się w głowę. - Skoro to dostawa dla klienta... - nagle wyprostował się, jakby coś mu wpadło do głowy. - Ciekawe, do kogo ta przesyłka, kiedy i jakim transportem stąd wyjeżdża. Może w transporcie łatwiej będzie podwędzić jeden z kanistrów...
- Tak… musimy się spróbować tego dowiedzieć. Kto wie…. Może transportowiec już czeka?
- Tego chyba można się dowiedzieć podczas rozmowy ze Stiansenem... - John puścił oko do swojej szefowej. - Sądzę, że ulegnie Twojemu urokowi osobistemu.
- Oby. - Gabrielle uśmiechnęła się szeroko. Jak by na to nie patrzeć była łasa na komplementy. - Chciałabym być w tym kraju jak najkrócej się da. Bez urazy… - Uśmiechnęła się do Edvarda. - ale stanowczo tu za zimno.
- Jak zaczniemy robić coś niezgodnie z prawem, to może się zrobić gorąco, i to też stanowczo za bardzo. - zareplikował John. - Może jutro na lunchu spróbujemy delikatnie wybadać teren?
- Zaczniemy od "delikatnie". - Gabrielle mrugnęła do Anglika. Ten roześmiał się i figlarnie popatrzył Francuzce prosto w oczy.