Benedykta nie lubiła mówić, gdy nie było takiej potrzeby, a tutaj zostało już powiedziane wszystko. On chciał coś od niej, a ona nie zamierzała mu tego dać. Zanim wykonała kolejny ruch zastanowiła się kto mógł wydać zlecenie. Może się kiedyś jeszcze dowie.
Postanowiła zrobić to czego reketer się spodziewał przygotowując cialo do tego czego spodziewać się nie miał. Nie mógł być zbyt bystry. Gdyby to ona chciała zabrać kolczugę jemu najpierw walnęła by go w łeb, a potem gadała. Kto nosi na sobie zbroję jeśli nie musi jej używać?
Rzuciła się do ucieczki w kierunku ulicy ale jej drugi krok tuż przed spotkaniem z mężczyzną nie był obliczony na nabranie prędkości, ale na gwałtowną zmianę kierunku. Jeśli próbujesz przez pół swojego życia unikać kija swoich starszych kolegów masz takie ruchy we krwi.
Przerzuciła ciało w bok i całą siłą dała nura w dół w kierunku piwnicznego okna. Wepchnęła się w szczelinę zasłaniając twarz ręką i próbując opaść na podłogę możliwie bezpiecznie. Obrzuciła wzrokiem pomieszczenie i sprawdziła drzwi. Sytuacja poprawiła się na krótką chwilę. Musiała się ukryć.