Nowe informacje zdobyte podczas rozmowy ze Stiasenem odrobinę zaniepokoiły starszą agent. Może i nie słychać było o bramach, ale ona wiedziała o immaterium, wiedziała o różnych “dziwnych zjawiskach” i obecność niemieckiego naukowca tak blisko potrzebnych im materiałów odrobinę ją niepokoiła. Ostrożnie spróbowałam rozeznać się kiedy Werner odwiedzał fabrykę starając się ukryć istotne pytania dopytując przy okazji o różne ciekawostki na temat znanego uczonego. Każda najmniejsza informacja o dawnym spotkaniu Stiasena i Ernera mogła im pomóc, tym bardziej że francuzka obawiała się, że grupa z którą chcą się spotkać może być związana z niemcami.

Konieczność wymuszania uśmiechu i flirtowania z gospodarzem mimo niepokojących ją informacji, sprawiła że Gabrielle była bardziej niż zmęczona gdy w końcu opuścili domek. Pozwoliła sobie na niewielki ratunek w postaci mocnej kawy w hotelu i wyciągnęła Edwarda na spacer. Tutaj nawet mimo misji mogła się w końcu szczerze pouśmiechać, przytulając do piersi ramię swojego podopiecznego i, jak by na to nie patrzeć, kochanka. Oglądając to jak wygląda otoczenie fabryki zaczynała nabierać coraz większej nadziei na to, że uda się im dogadać z zagranicznym inwestorem. Dobrze, że chociaż pogoda była znośna, a ona miała przy sobie znajome, ciepłe, męskie ciało, bo jej nastrój pogarszał się z każdym odkryciem.

Na szczęście chociaż po powrocie czekały na nią dobre wieści. Prawdopodobnie będzie znów musiała pozostawić Johnowi formalną dyskusję, ale nic nie stało na przeszkodzie by sama mogła uwieść kogoś znaczącego. Wbiła się w wąską garsonkę idealnie podkreślającą jej kobiece kształty, zakładając do niej koszulkę z dosyć głębokim acz nadal poprawnym dekoltem. Byleby mieli rozmawiać z kimś przystojnym.. To byłoby o tyle prostsze.