Fortenhaf – dzień szósty, popołudnie.

Wstrząśnięty Erich nie wiedział, co czynić. Gretta odpowiedziała na jego słowa, przywałowując straszne wspomnienia. Wizja spalonej wsi, majątku, zmaltretowanych ciałach rodziców przybitych gwoździami do fasady domu. Koszmar, który przez wiele nocy nie pozwalał zasnąć. W to wszystko wtrącił się Otto. Mag pierwotnie chciał wyglądać za kolejną grupą prowadzoną przez pomiot, jednak zmienił zdanie. Wtargnął pomiędzy Grettę, chronioną przez wyznawców Siewcy, a Ericha. W pośpiechu rzucił czar, nagłe intensywne światło raziło po oczach i nie pozwalało się skupić. Zapewne miało to na celu odciągnięcie uwagi kultystów, ci jednak i tak nie podejmowali żadnych działań przeciwko magowi, byli wstrzymanie rozkazem Gretty. Czarodziej światła dotarł więc do Ericha i dotykiem częściowo ukoił ból, przynajmniej ten fizyczny. Moc Hysh wnikał do ciała szlachcica i zasklepiła część ran. Korzystając z rozbłysku Svein wrócił na pole bitwy i wypuścił pierwszy pocisk. Kamień puszczany w tłum musiał trafić, wywołał małe poruszenie wśród fanatyków. Ci jednak dalej nie podejmowali walki, jedynie szczelnie otoczyli Kobietę, tak aby móc ją chronić ze wszystkich stron. Zniecierpliwiony Oskar ruszył do przodu, był gotów do ataku, ale nie rzucił się sam przeciwko tak licznej grupie. Lennart został lekko z tyłu, nikt nie odpowiedział na jego propozycję. Choć zdawać by się mogło, że chcieli ją realizować. Dostrzegł jednak zbliżające się zagrożenie, wrogów których chwilę wcześniej wyminęli. Kultysta, pomiot i grupa fanatyków powoli, lecz nieubłaganie zmierzała w stronę gospody.