Karl wiedział, że nie może pójść za łatwo, liczył może nawet na jakiś opór, ale nie spodziewał się ,że da się podejść jak dzieciak. Nie docenił tych kultystów, nie pomyślał, że mogą mieć tak dobry sprzęt. A powinien był pomyśleć. Niestety teraz już za późno, ale ma nauczkę na przyszłość. O ile przeżyje, bo na razie sytuacja malowała się w czarnych barwach. Jak dzieciak, jak dzieciak.

W tym momencie usłyszała głos Kruchego: - Szukasz tu kogoś chłopczyku? -co go wprawiło w zdumienie, rozbawienie. Aż zaczął się śmiać. Po chwili się opanował widząc zdumienie na twarzach przeciwników.

- Kruchy?! To chyba ciebie szukam. Dostałem cynk, że możesz chcieć coś kupić ,a mój klient chce sprzedać. Podobno jakąś instrukcje to jakiegoś technologicznego shitu? Jestem tu w interesach, więc jeżeli jesteś zainteresowany to możemy pogadać bez mierzenia do siebie z gnatów. Jeżeli nie to poszukamy kupca gdzie indziej, a ja grzecznie sobie pójdę. No chyba, że wolisz opcje trzecią bo jesteś ostrym pojebańcem i masz ochotę tu zginąć razem ze mną? Decyzja po twojej stronie dziadku. - powiedział rączka.

Starał się wyglądać na wyluzowanego, ale każdy mięsień w jego ciele był napięty. Nie chciał tu ginąć, ale również nie bal się śmierci. Nie raz już kostucha czyhała na jego życie. W zakonie od samego początku eliminowali strach przed śmiercią, ale to nie znaczy, że miał ja lubić lub jej poszukiwać. Nie był pojebańcem jak ci tutaj. Wiedział, że tacy są najgorsi, bo rzadko kiedy postępują logicznie. W głowie już zaczął szukać planów działania w razie nawiązania walki. Zgaszenie światła, poszukanie osłony, nie otwieranie ognia, aby nie strzelali na światło z płomienia lufy i wiele innych. W głowie starał się przeanalizować każdy scenariusz jak może potoczyć się walka