Po pewnym czasie namiot i truchła zostały ogołocone ze wszystkich przydatnych rzeczy a w ręce drużyny wpadło 10 sztuk złota, 33 sztuk srebra, szklana kula, pudełko z hubką i krzesiwem, 5 grubych zbroi skórzanych, 28 oszczepów, 5 toporów dwuręcznych.
Dodatkowo Hassan, Awen i Gorthak zdobyli od Wodza orków dodatkowe 100 sztuk złota, jakąś miksturę i orczy bimber który zaklepał już ich zielonoskóry towarzysz.
- Coś zabieramy oprócz złota? - spytała się złodziejka bawiąc się znalezioną kryształową kulą.

- Doprawdy, są okropne - odpowiedziała na wcześniejszy komentarz Allayna szeptem Lieselotte, posyłając mu jednocześnie uśmiech i puszczając oko. - Zaczekaj, chciałabym przyjrzeć się tej kuli. - zwróciła się tym razem do Saxy i stanęła obok dziewczyny. W miarę wypowiadania kolejnych słów zaklęcia, zmysły magini się wyostrzały, łowiąc wszelkie falowania energii magicznych. Reagujące na zupełnie inne bodźce zmysły, tworzyły nowe odczucia, choć przyzwyczajona do tego Lieselotte nie dawała się im porwać,skupiając całą swą uwagę na pojawiających się aurach magicznych.
Saxa na prośbę Lieselotte, przestała bawić się kulą i wyciągnęła ją do magini na dłoni, czekając cierpliwie aż ta skończy swoje czary-mary. Choć miała nadzieję że sama będzie mogła zatrzymać kulę. Dawno nie robiła przekrętu z byciem wieszczką, a kula była świetnym rekwizytem pomocniczym.
Nekromantka zamyśliła się, po czym oznajmiła:
- Jednak zwykła, szklana kula. Niektórzy magowie objawień używają co prawda takich do pewnych zaklęć, ale nie znam niestety żadnego. Zaklęcia, nie maga. Z tych znałam kiedyś takiego elfickiego mistrza, nazywał się… jakoś na “S”. W każdym razie proszę, możesz ją zatrzymać. - Uśmiechnęła się do Saxy.
- No to do wozu z tobą - powiedziała złodziejka do szklanej kuli i włożyła ją za pazuchę, by mieć nadal wolne ręce.