- Któregoś dnia mnie to wykończy - westchnął Axim, bezradnie spoglądając przed siebie, kiedy jego zakute w rycerski pancerz ciało wbiło się w ziemię jak upadające kowadło.

Zanim wojownik zdążył zebrać się na nogi, gobliński szaman zdążył już czmychnąć drużynie najemników. Jarnar żałował, że nie zdołali go ukatrupić na miejscu, Zielony jeździec nie wyglądał, by miał ustać jeszcze dziesięć sekund pod ich kontratakiem. Cóż, szansa przepadła, ale może nadarzyć się kolejna.

Tymczasem Axim zauważył nadchodzącą grupę najemników z drugiej grupy, której towarzyszyła zgraja goblinów. Prowadził ich Balkazar, jednak Równy Bykowi ufał orkowi. Wiedział, że tamten nie zabrałby ich ze sobą, gdyby stanowili zagrożenie dla drużyny.

- Dobra robota, ludzie i nie tylko - rzucił wojownik głośno, zbliżając się do Sybill. - Może trzeba będzie ich… nawrócić - dodał już nieco ciszej, tak, by przypadkiem nie usłyszeli go pozostali i skinął w stronę goblinów.

Następnie zwrócił się do grupy Balkazara.
- Nie mówię, że zdążyłem się stęsknić, ale dobrze was widzieć w jednym kawałku. Spotkaliście coś ciekawego po drodze? - zapytał, podchodząc w stronę dziury, gdzie przepadli Tifa, Raileyn i Cień.

- My mieliśmy tu małą sytuację, ale trzeba nam się stąd wynosić. Na północy, niedaleko stąd, Walkiria coś wyczuła. Myślę znaleźć tam coś wartego naszej uwagi - zagaił, zerkając w otchłań.