| Franek nie mógł przejść obojętnie wobec krzywdy zwierzęcia. Może wilkołak miał daleko do psa, ale w tym wypadku można by rzec, że ciągnął swój do swego. A gdy ranny rottweiler zaskomlał... cóż Graba był umoczony.
-No chodź maleńki... nie bój się, nie zrobię ci krzywdy... - Weterynarz wyciągnął dłoń, by czworonóg mógł ją obwąchać. Mało go obchodziły nieznajome kobiety... i w zasadzie jakby były znajome to... nie robiłoby mu to różnicy. - Kto jest dobrym chłopcem? No kto? - zapytał, uśmiechając się do psiaka, choć dobrze wiedział, że te nie rozpoznawały mimiki.
Kłótnia, która niosła się po całej działce, nie wróżyła niczego dobrego. Mężczyzna ściągnął brwi, ni to zatroskany, ni rozgniewany, lustrując czujnie otoczenie.
- Czyj to pies i dlaczego nie jest opatrzony? - warknął bardziej wilczo niż ludzko, czując jak negatywne emocje powoli osiadają mu na języku. Musiał się pilnować, by nie wpaść w szał, bo choć image miał urokliwego geja, to prawda była taka, że był pierwszy do dawania po ryju w obronie swoich ideałów.
Gdy Babcia straciła nad sobą panowanie i zaczynała wymyślać starej wampirzycy, Franciszka krew zalała.
Za wszystkim stała ta jebana wywłoka co to dawno powinna zostać zeżarta przez robaki w grobie. Co to kurwa ma być w ogóle, że ptaszkom z dziobków pije, a nad psami się znęca... I JAKIM PRAWEM ALFA SIĘ NA TO GODZI??!! Bo co... bo mu daje?! Przecież to godzi we wszystko w co wilkołaki wierzą!
Chłopak zakrył dłonią usta, próbując się uspokoić i działać z rozwagą, przy jednoczesnym poczuciu... że miarka się przebrała.
__________________
"Sacre bleu, what is this?
How on earth, could I miss
Such a sweet, little succulent crab" |