Drzwi padły od razu, podobnie jak i pilnujący ich orkowie-strażnicy, a droga stanęła otworem przed tymi, którzy szli by zniszczyć przeklęte Oko.

- W ostateczności nie umrzemy z głodu - powiedział Camden, spoglądając na zgromadzone w jaskini zapasy. - Ale to musi być czarna ostateczność - dodał całkiem serio.

Dalsza droga była - w porównaniu z poprzednią wędrówką - czystą przyjemnością. Z tym tylko, że znów stanęła przed nimi konieczność wyboru drogi. A przewodnika, oczywiście, nie mieli.

- Tu pewnie zgromadzili stosy złota i srebra - powiedział, wskazując na zamknięte na sztabę drzwi. - Ale równie dobrze może tam być gromada niewolników lub stado wyszkolonych psów...

Stanął obok drzwi, usiłując usłyszeć, co się za nimi dzieje. A potem lekko zastukał, chcąc sprawdzić reakcję.


Jeśli chodziło o dalszą drogę, to miał zamiar sprawdzić, która z odnóg jest bardziej uczęszczana.