- To nie zapijaczone mordy! - Karczmarz usiłował przekrzyczeć żądny krwi tłum. - Tylko krzyżowcy! A to nie bójka, tylko krucjata! Południowe śmiecie w Waterdeep nie istniejecie! - Zaskandował oberżysta. Nauczony doświadczeniem Rad’ghanuz starał się wyminąć przepełniony pijacką agresją motłoch. Jeden z Czerwonych wysilił się próbując podnieść ławę, aby rzucić nią w githyanki. Napiął się, aż poczuł jakby mięśnie na plecach miały zaraz pęknąć. Karczmarz spojrzał na niego i uśmiechnął się szyderczo. - Nie dasz rady tego podnieść. Jest przybite do podłogi! Na wypadek bójki. - Zatrząsł się ze śmiechu. Łysy doker, który po rzucie Jandarem i kilku innych wyczynach zdawał się być prawdziwym paladynem pośród swych braci “krzyżowców”, złapał Czerwonego za głowę i uderzył nią o stół, prosto w rozlane piwo. Uderzył o stół po raz drugi i wtedy wilgoć na twarzy pochodziła już nie tylko od piwa. - Trzymaj go Hindor! Zabawimy się nieco za to co zrobił Mrirthowi. - Zabrzmiał ponury głos wysokiego garbiącego się mężczyzny z resztką włosów. Nie wyglądało na to, żeby miało się skończyć na kilku ciosach i kopniakach. Rad’ghanuz zgarnął Jandara z ulicy do pokoju. Kiedy elf doszedł do siebie, zauważył, że stracił sakiewkę. Przeklęty gnom...