Zoren z wielką ulgą przyjął spotkanie pokojowo nastawionego plemienia koboldów. Wizja zniszczenia tej niewielkiej społeczności nie przemawiała do niego ani trochę, szczególnie że ich otwartość na rozmowę była niespotykana jak na ten gatunek. Nie odzywał się przez dłuższy czas, skrupulatnie notując przebieg rozmowy z przywódczynią gadów, po czym zabrał się za dokładne opisywanie ich siedziby i zachowań. Zapowiadało się, że poza dysertacją na temat metod udamawiania brantów będzie też mógł wydać krótkie opracowanie opisujące codzienne zwyczaje koboldów...
Z kolei nefelium mogło stanowić wspaniały obiekt do badań i wykorzystania w najróżniejszych dziedzinach - alchemik postanowił w duchu, że opuszczając Cytadelę postara się odkupić jak najwięcej sztabek. Jego umysł od razu zaczęły wypełniać dziesiątki pomysłu na użycie metalu: przezroczyste, ledwie widoczne tarcze, hełmy nieograniczające pola widzenia, przejrzyste dna statków ułatwiające badanie mórz, osłony zapewniające zarówno bezpieczeństwo jak i dobrą widoczność podczas eksperymentów alchemicznych. Uśmiechnął się do siebie, powstrzymując się przez zbyt dalekim odpłynięciem w świat teorii.

Kiedy Tanis zapytał go o wspólną naukę, Zoren przerwał obserwowanie dziwacznej gry między Zazą a młodymi koboldami, którą także starał się opisać. Fakt istnienia koboldzich dzieci był odrobinę zaskakujący - inni uczeni zwykle pomijali ten temat, jakby nigdy nie udało im się żadnego spotkać. Z drugiej strony, wnioskując z rozmiarów tych istot i ich gadziej natury, a co za tym idzie, zapewne też jajorodności, ich odpowiednik "dziecińśtwa" musiał trwać bardzo krótko. Cóż, kolejny temat do zaprezentowania w Akademii!
- Zdecydowanie się z Tobą zgadzam, żałuję, że wcześniej nie mieliśmy lepszej okazji do podzielenia się wiedzą i ekspertyzą. Czy są jakieś tematy natury mistycznej lub fizycznej, które Cię interesują? Z mojej strony z pewnością czeka Cię niejedno pytanie odnośnie dogmatów i kleru Twego boskiego patrona. - Tanis nie wydawał się darzyć wielką estymą kapłanów Tyra, ale jako dawny akolita na pewno sporo wiedział. Zanim półelf odpowiedział, podeszła do nich Zaza wraz z posiniaczonymi i poobijanymi koboldami. Zoren bez zwłoki wyciągnął z ich ekwipunku bandaże i zaczął opatrywać mniej poważne rany, te zostawiając kapłanowi. Wykorzystał tą okazję na dokładniejsze przyjrzenie się młodym tej rasy.