| Max Kovalsky
Max nieco nerwowym ruchem tarł okulary spoglądając na szczątki w pojemniku. Przez głowę przelatywał mu kłąb myśli. Komora Uni Medyczna. Narzędzie cudów... i grozy.
Słowa oficera o grancie zwróciły jego uwagę. Potrzebował pieniędzy aby utrzymać laboratorium a dziekan miał już dość "przełomowych", ale czasem wybuchających i nie dających się skomercjalizować wynalazków. Spojrzał na mężczyznę.
- Zgoda. Pomogę państwu w tej sprawie. Mam jednak dużo pytań. Po pierwsze, jak rozumiem odbudowano komorę korzystając z naszych materiałów. Chciałbym wiedzieć, czy ona została uruchomiona? Czy i jak długo działała zanim została uszkodzona? Będę potrzebował dostępu do całej dokumentacji, także naszej, która została przekazana wojsku, a także listę modyfikacji, jeśli jakieś zostały wprowadzone. Chciałbym uzyskać dostęp do miejsca w którym była zainstalowana, dostać dostęp do wszystkich zdjęć, nagrań ukazujących miejsce jej montażu i sam wypadek...
Max kontynuował, jednocześnie notując. Jego myśli jednak były już gdzie indziej.
Komora UniMedyczna. Biologiczna drukarka 3D, mogąca działać na poziome aminokwasów DNA.
Wykorzystująca związki indium i najnowsze zdobycze nanotechnologii. Mogąca wyleczyć każde schorzenie czy zranienie w przeciągu minut. Ale mająca i swoją ciemną stronę. Maxowi ponownie stanął przed oczami dzień w którym odkrył wprowadzone podprogramy oraz dodatkowe sondy i oprzyrządowanie umożliwiające produkcję nowych, nie wpisanych jeszcze substancji, oraz zdjęte zabezpieczenia monitorujące stan pacjenta komory, które w założeniu miały nie dopuścić do wyrządzenia krzywdy osobie poddanej kuracji. Ponownie oczami wyobraźni ujrzał dziekana który z oczami bez wyrazu słuchał o jego odkryciach, a potem, gdy prototyp eksplodował, oddał wszystkie materiały wojsku. Cóż, Max spodziewał się, że ktoś w końcu spróbuje odbudować komorę... widać oni też nie mieli szczęścia.
__________________
-To, że 99% ludzi jest innego zdania niż Ty, wcale nie znaczy, że to oni mają rację.
|