Sayane

chyba życia z kims, o kogo się trzeba troszczyc (nie tylko roślinkę), obaiwać i do kogo się przywiązujesz.
Tutaj jest podobnie - fratello opiekują się sobą nawzajem, na różne sposoby, w zaleznosci od pary... Czego się od siebie uczą, zalezy od ich osobowosci. Ani meżczyzni ani dizeci nie są wyprani z emocji. Nie tylko wspomnienia kształtują osobowość.
Poza tym to, że jest "ciche" nie znaczy, ze bez emocji. Po prostu wyrazone są częsciej w formie drobnych gestów, czasem metafor.... Te dizeci nie są traktowane jak maszyny ale ludzie i to czujący ludzie. Chocby scena, gdy cała sekcja szuka bajek by wymyślic nową historię dla Angeliny, albo gdy jedna z dziewcząt załamuje się na wieść o smierci swojego fratello - w nich uczucia są bardzo wyraźne. Lecz emocje wyrażone są głównie w aluzjach i szczegółach, typowo po japonsku - subtelnie jak opadające płatki wiśni...

czyżby? to dlaczego jej nie zabił - przeciez się go czepiła, przeszkadzała tylko, same z nią kłopoty były? bo mu sie to nie opłaciło? dlaczego ryzykował dla niej zycie i dla niej zginął? Po co uczył ją zycia - takiego jak sam znał, ale życia? Czemu zabezpieczył jej przyszłośc skoro to prosty morderca?

Chociaż to nie temat na to, więc nie róbmy offtopa. I nie jestem jakąś szczególną fakną LZ, choc jest bardzo dobry. ALe wydaje mi sie że albo nie oglądałeś dokładnie obydwoch pozycji albo niezbyt sie przejąłes tym, co działo się na ekranie...
Nie chcę, poza tym, ujmować Leonowi nic z jego orginalności, to było tylko porównanie motywów i skojarzenie.

A gry nie znam, więc się nie wypowiadam.