Inkwizytor słuchał uważnie, znów nie komentując ani nie zadając pytań. Każdy po kolei był przygotowany na to, że padnie kolejna runda pytań. Klaus Werner jednak zaskoczył wszystkich, oznajmiając, że wie wystarczająco dużo.

- Jak na tą chwilę – dodał na koniec. Przez jakiś czas zupełnie nie zwracał uwagi na awanturników jadących za nim, rozmawiając ściszonym głosem z jednym ze swoich pomocników. – Jak dojedziemy do Torrach, pan Rolf zbierze od Was zeznania. Pod przysięgą powtórzycie wszystko, co tutaj powiedzieliście. Będę miał też do Was jeszcze kilka pytań…


Po dotarciu do Torrach, Inkwizytor zajął część gospody na swoje potrzeby, zupełnie nie przejmując się losem tych, których pozbawił strawy i możliwości noclegu. Rolf zaopatrzony w pokaźny pęk piór, ryzę papieru i butlę z inkaustem wziął się do spisywania zeznań. A Inkwizytor, tak jak obiecał, dopytywał się o kolejne szczegóły.

- Ordo Scriptoris – zwrócił się do Wilhelma. W te dwa słowa włożył sporo niechęci i pogardy. – Co o nich wiesz?

- W Waszych zeznaniach przewija się miano Ósmego Teogonisty – usłyszeli Santiago i Elmer. – Dlaczego świątobliwy Hamon I jest w to wszystko wmieszany?

- Brat Barthelm – dopytywał jeszcze Elmera. – Kim jest? Gdzie go można znaleźć?