Lothar, który przebrał się za najemnika, by wyglądać jak jeden z nich który zachowywał się jak najemnik z tego samego powodu, który gadał jak najemnik, by - patrz wyżej, i który absolutnie nie przyznawał się do bycia szlachcicem, a od jakiegoś miesiąca czy nawet roku przedstawiał się pod różnymi fałszywymi nazwiskami spojrzał tylko przeciągle na maga. Najwyraźniej głupota mieszkańców wioski jest zaraźliwa przy bliższym zetknięciu. Zdusił w sobie chęć powiedzenia, że jego szanowny kolega jest za to czarodziejem na misji zwalczania plugastwa i czarowników, za jakich uważa obecnego gospodarza i jego panią.

- Eh, i tak z pustymi rękoma, po prośbie mam teraz iść? Jak gołodupiec? Toś mnie bratku załatwił - westchnął szlachcic, mając nadzieję, że "doktor" i "pani" zinterpretują jego brak odwiedzin na zamku natychmiast po pojawieniu się jako tylko pomniejszy despekt, wynikający ze wstydu, a nie z braku szacunku.