Hisako, była przerażona tym co widziała tym co czuła. I jeszcze ojciec. Wiedziała, że jeśli zacznie się wybielać czy tłumaczyć będzie jeszcze gorzej. Dlatego nic nie mówiła, zapewniała, że wszystko wporządku uśmiechała się i zajmowała się swoimi obowiązkami.
Za maską spokojnej opanowanej dziewczynki panowała burza emocji. jedyne co zdradzało jej roztrzęsienie t kiedy wzięła do ręki flet jej muzyka zawsze poprawną i czysta w brzmieniu rozbrzmiała zafałowaną nutą urywaną melodią.
Jej próby opanowania się przerwała informacja o dziewczynce ze szpitala. Hisako podsłuchała rozmowę ze swojego pokoju. Rodzice nie chcieli jej nic mówić, jej mama zaproponowała by nie szła następnego dnia do szkoły. Jej ojciec się nie zgodził stwierdził że im szybciej wróci do normalnego rytmu to szybciej dojdzie do siebie.
I poraz kolejny raz powtórzył że nie powinna spotykać się więcej ze złym towarzystwem.
Jej matka nie zaprotestowała.