Eliona wcale nie wyglądała na zadowoloną, gdy Vares zwrócił jej uwagę na drogowskaz.

- Coo? Kolejna decyzja do podjęcia? – westchnęła, a zły humor elfki pogłębiał się z każdą sekundą.

Padła na trawę i rozłożyła się wygodnie.

- Ja nigdzie nie idę. Bolą mnie nogi. Jestem wykończona, Vares – Kończąc zdanie ziewnęła przeciągle.

- Nie ruszę się stąd, nawet jakby gonił nas tuzin napalonych skretyniałych wydr – dodała stanowczo.

Ponieważ jej przyjaciel milczał, zaciekawiona brakiem jego reakcji podniosła się i usiadła naprzeciw drogowskazu, na którym siedział nietoperz. Spoglądając leniwie zaczęła coś mamrotać pod nosem, co spotkało się z wyraźnym sprzeciwem Varesa.

- Przecież nie wyliczam!....No dobrze, wyliczam....Vaaares, czy ty wszystko musisz zauważyć? – odparła naburmuszona.

Przez chwile obrażona wpatrywała się w ziemię, po czym niechętnie zwróciła się do przyjaciela:

- No dobrze. Tym razem sami podejmiemy decyzje. Szczęście nam sprzyja, więc nie powinno być tak źle.

Eliona przez dłuższą chwilę wpatrywała się wielkimi oczami w nazwy wypisane na drewnianych deskach licząc, że znajdzie odpowiedź na pytanie, w którym kierunku powinni się udać. Intensywny proces myślowy Eliony zapewne nie skończyłby się do wschodu słońca, gdyby nie Vares, który przefrunął i usiadł na tabliczce z napisem ‘HOLLYCROWN’.

- No Vares, widzę, że myślimy podobnie – odparła z ulgą i udawanym triumfem w głosie i dodała: – No to postanowione! Przenocujemy tu, a zaraz po śniadaniu ruszamy w kierunku Hollycrown.

Zgodnie ze wspólnie ustalonym planem, Eliona zaczęła przygotowywać miejsce do noclegu, jednocześnie zagadując przyjaciela:

- Już się nie mogę doczekać placka, a ty Vares? Ciepły pachnący placek z konfiturami...kupie nam dwa albo nawet trzy! Na pewno nam się uda. Jestem tego pewna a ty? Ty też powinieneś Vares...

Dopiero gdy dziewczyna zasnęła, Vares na chwile zamknął oczy. Jednak co jakiś czas budziły go odgłosy mlaskania. Domyślał się nawet, o czym śni jego przyjaciółka.