Sukces! Wspólnymi siłami i pracą zespołową, mimo napotkanych trudów, odnieśli sukces i zabili złe Oko Yrrhedesa.
"Hurrrraaaa!" zakrzyczało w umyśle półolbrzymki, a szczery uśmiech zadowolenia zakwitł na jej twarzy.
Długo się jednak nie utrzymał. Mina Key nieco zrzedła, gdy drzwi do czeluści piekielnych w tyle pokoju, zaczęły dawać o sobie znać. Zamieniona w posąg kapłanka ostrzegała aby ich nie dotykać, ale chyba ktoś lub coś dobijało się z drugiej strony. Albo coś innego złego się działo. Niedobrze! Podziemia się walą! Trzeba zmykać w oka mgnieniu!

- Uciekajmy! - krzyknęła.

Mimo wysiłku jaki przyszło jej ponieść, Kea miała jeszcze siły, a co ważniejsze nie została zraniona, przynajmniej nie w tej ostatniej walce. Mogła więc śmiało biec do wyjścia. Ale co z resztą?! Inni nie mieli tyle szczęścia i siły co ona. Kea odrzuciła orkową tarczę uznając ją teraz już za zbędny balast i szybko rozejrzała się po towarzyszach. Mimo iż grunt palił im się pod nogami, a konkretniej za ich plecami, dziewczyna gotowa była nawet wziąć kogoś na ręce i wynieść, jeśli będzie taka potrzeba... Większość trzymała się na nogach, ale Iskra i Fungi wyglądali już gorzej i trzeba było im pomóc. Na szczęście Liward zakrzyknął, aby Kea pomogła Iskrze, momentalnie rozwiązując dylemat półolbrzymki.
Kea w pośpiechu doskoczyła do czarodziejki. Zdawała sobie sprawę, że młot i kobieta to w obecnej sytuacji za duże obciążenie nawet jak dla niej. Gotowa więc była zostawić tu broń, jeśli Iskra wymagać będzie niesienia. Co prawda młot bardzo dobrze się sprawdził, ale nie warto było ryzykować dla niego życiem, zwłaszcza nie tylko swoim. Iskra zaś, to już zupełnie inna sprawa - przyjaciół nie zostawia się w potrzebie.