Athos

Oksytania, 1796

Deszcz ciągle padał, lecz słońce zaczęło już się przebijać przez chmury, które tę walkę przegrały. Popatrzył w oblicze młodej dziewczyny. Wiedział, że nie pozostało mu wiele czasu. Musiał kontynuować swoją podróż. Byle dalej stąd, odciągnąć ich od tego miejsca.
Wyciągnął zawiniątko z tobołka. Podał go nieznajomej dziewczynie.
- Wierzysz w Boga? - zapytał. Kiedy dostrzegł, że skinęła mu głową wiedział, że musi zaryzykować. - Oddasz to potomkowi markiza, dobrze? Znajdziesz go? Tylko jemu! - czuł, że uczynił wszystko, co w jego mocy. Nie mam już więcej czasu. Bóg z Tobą moje dziecko.
Ruszył powoli, wiedział, że go dopadną. Miał nadzieję, że daleko stąd. Teraz rozpoczął się jego wyścig z czasem. Pozostało jeszcze jedno. Wiedział, że życia nie może sobie odebrać, to nie mieściło się w jego głowie. Z drugiej zaś strony, zdał sobie sprawę, że posuną się bardzo daleko w tym co zamierzają. Ból wytrzyma, tylko czy przypadkowo nie wyda dziewczyny, pozostało mu jedno.
*
Od kilku godzin zajmowali się nim wnikliwie. Kiedy zorientowali się, że nic im nie powie, złość wzięła górę. - Nie powie, to napisze! To klecha, jest piśmienny! - jeden z oprawców zachowywał trzeźwość umysłu. Ksawery wiedział jednak, że go nie złamią. Nie teraz, kiedy czuł, że jest już blisko Chrystusowych Bram. Czuł, że życie uchodzi z niego coraz szybciej. Tortury przyspieszały śmierć, ale on na nią był już obojętny. Umierając połączył się z Bogiem. Nie mógł mówić, więc tylko w myślach wyszeptał: wybacz im Boże, tak jak ja im wybaczam.
*
Dziewczyna stała i patrzyła za oddalającym się mężczyzną. W ręku jej spoczywało zawiniątko.
Jeśli zdecydowałaby się zobaczyć, po co ten obcy, pewnie pochodzący z dalekiego kraju człowiek, przebył tak długą drogę zdziwiłaby się niezmiernie. Była to bowiem tylko krótka wiadomość i szereg liczb, które póki co, nic jej nie mówiłyby.

Demande ta mère qui j'étais, un enfant.
J'ai aussi connu ton grand-père,
Mon Rêve va se réaliser, je ne sais pas?
Qui va attendre, probablement seulement Dieu!
Trouvez le numéro et elle sera la clé.
L'année est énorme.

(4:1:1), 31 juillet 1784
(2:16:7)
(3:1:10)
(3:10:14)
(3:10:11)