Bitwa została wygrana, a siły powstańcze ruszyły do zdecydowanego kontrnatarcia. Kiedy tylko oddziały zluzowano, entowie z różnych jednostek zebrali się, nie zważając na swoje rany, gnani jakimś zewem i zeszli się o świcie, aby niczym kondukt żałobny zebrać trzech poległych towarzyszy: Norberta Listowieckiego, Henryka Ogniokonara i Teofila Koniczynę. Drzewni ludzie wędrowali przez pola bitew zbierając do wielkich płóciennych płacht ciała towarzyszy. Nucili przy tym swoimi dudniącymi głosami posępne melodie. Kiedy zakończyli swój ceremoniał największy z nich dębowy ent o imieniu Horacy zaopiekował się poległymi do czasu, kiedy będą mogli odnieść ich do rodzinnej puszczy. Pozostali zaś wzięli żołędzie, szyszki, orzechy i inne nasiona, które pozostały po nich i rozeszli się siejąc je na żyznej glebie nie dotkniętej toksycznymi łapskami niewolnych żołnierzy wroga.
Jak się okazało kilka dni później nie tylko cyber-niewolnicy byli wytworem plugawej magii i technologii.
Smród zła i wypaczenia niósł się nad dolnośląską krainą tak, że Dobroleszy bał się czy nie wypaczy on zaklęć leczniczych, którymi wspomagał sanitariuszy i medyków opiekujących się rannymi. Jednak nawet magia nie była w stanie pomóc tym, którzy z tym plugastwem weszli w bezpośredni kontakt.
Dla nich można było się jedynie modlić do wszelkich dobrych sił mających w opiece Metaludzkość,

***

Kiedy dochodziła już połowa czerwca, a siły powstańcze zdołały odepchnąć od siebie siły wroga nastąpiło poruszenie. AW zdołała wedrzeć się wgłąb Lubuskiego i planowała coś więcej. Hipolit czuł pod swoją korą, że zbliża się ważny moment dla jego misji i nie mylił się.
Dowództwo powstania wezwało go znów na przesłuchanie.
Miał po raz kolejny opowiedzieć historię, z którą przybył na samym początku.
Jednak teraz miał opowiedzieć ją w obecności oficera, który będzie dowodził ekspedycją do Gorzowa Wielkopolskiego. Informacje jakie posiadał Hipolit jako lokals były wyjątkowo cenne, lecz nie tylko one...

Ważna była też pewna oferta...