Hisako trochę się przeraziła widząc samą siebie bliską śmierci..po raz drugi.
Trener był super człowiekiem nic dziwnego, że wszyscy go lubili. Po skończonej lekcji wychowania fizycznego zapisała na kartce dokładnie co widziała i dokładne słowa jakie powiedziała...jej przyszłe ‘Ja’.
Nie spotkała już nikogo ze swoich przyjaciół więc włożyła kartkę do szafki Jessiego.
“Wydawał się kompetentny na tyle żeby wyciągnąć wnioski” Może uda im się coś z tego wyciągnąć.” Pomyślała Hisako idąc na zajęcia dodatkowe z muzyki. Miała jeszcze tyle osób do sprawdzenia...tyle śmierci do zobaczenia... jej notatnik zaczynał przypominać makabryczny pamiętnik śmierci.
Zastanawiała się czy nie powiedzieć o tym rodzicom, ale ...jej ojciec nie uwierzył. Widziała to w jego ostatnich chwilach.
Żałowała że nie wzięła telefonu do Jessiego mogłaby mu te informacje przekazać telefonicznie. Jedna rzecz po kolei. Zajęcia z muzyki, zobaczyć nauczycielkę i jak najwięcej jej znajomych z orkiestry.

Wracając do domu czasem korzysta z okazji by dotknąć przypadkowych ludzi, podanie komuś zguby, “przypadkowe” muśnięcie ręką czyjejś przy kolizji. Hisako powoli zaczynała się z tym oswajać, no i nigdy nie wiesz kiedy dopisze ci ślepe szczęście.