Okrzyk Georga skłonił Rudiego do pośpiechu. Wciągnął więc portki z powrotem, opasał się jak należy i biegnąć ze wsparciem przez kuchnię jedynie spróbował polewki maczając palec w kociołku. Kompana zastał w progu alkowy.

„Dobre jedzenie”, przebiegło mu przez głowę. Nie był skupiony na zadaniu, które go czeka. Słysząc obelgi nie wytrzymał.
- Jedyny kanał to twoja dupa i pierdol się - odparował nie bardzo wiedząc komu, bo dopiero wszedł w pole widzenia. Na widok szlachetki wyraźnie się ukłonił.
Zbyt prędko przeszedł do czynów. A miał taki dobry plan.
- Dobry pan herbowy zapewne pokuma, że nikt tu niepokoju nie chce. Uregulujcie tedy rachunek z karczmarzem co by żaden stratny nie był, a potem gdzie wola pańska poniesie się udajcie.

Rudi miał złe przeczucia co do tej burdy. Ktoś koniecznie musiał uprzedzić sąsiadów, by zamykali przed przyjezdnymi szkodnikami drzwi bo aż strach pomyśleć kogo postanowią zrujnować następnego dnia.