Bebok wziął sobie uwagę o rozkładaniu quada do serca. Tym bardziej, że o ile przebudowywał go z myślą że być może będzie kiedyś potrzebował coś w nim wymienić (więc nie wszystko było przyspawane na sztywno), to jednak liczył że nie będzie się rozpadał na części pierwsze w warunkach bojowych i odpowiednio pozabezpieczał elementy.
Dzięki temu miał teraz trzykrotnie więcej rozkręcania, a robienie tego na pace ciężarówki było już niemal absurdem.

- Leśni, pod ziemią? Co oni tam robią? - zapytał, zanim zaczął indagować o inne zagrożenia które już teraz wiedzieli że mogły na nich czyhać podczas przejścia. Mijane Staropole odpowiedziało częściowo na to pytanie. Ale tylko częściowo.

W pierwszym odruchu Bebok chciał posłać kawałek schodów w diabły, byle nie rezygnować ze swoich czterech kółek i sporego kalibru. Nie był to najlepszy pomysł, raczej nie był nawet kiepski. Ale mimo wszystko krasnolud trzymał emocje w garści i najpierw zabrał się za zmapowanie otoczenia. Odpalił całą garść różnorodnych sensorów RFID by zbierały dane kiedy krążył po okolicy. Fala danych zaczęła błyskawicznie napływać - od danych przestrzennych po dane o skażeniu. Po kwadransie zerkania w różne dziury i oceniania którędy można będzie sprowadzić pojazd, uznał że może i jest szansa drogą wskazaną przez Olka, ale i tak to dopiero kiedy wykonają podstawowy zwiad na dole. Bo co jeżeli spuszczą go w szyb zupełnie niepołączony z ich korytarzem? Tak czy siak, kiedy będzie już wiadomo co i jak, to z pomocą cieżarówki być może uda się opuścić quada.

- Rozstawić tutaj antenę satelitarną? To zwiększy naszą szansę na utrzymanie łączności pomimo wejścia do tuneli, ale też nawet ją kacapy mogą w końcu wyśledzić - krasnolud bez ceregieli wybrał gumiaki kilka rozmiarów większe, włożył je na swoje bojowe buty i uszczelnił szmatami do silnika. Nie chciał rezygnować z uszczelnienia przeciwchemicznego swojego pancerza na rzecz gumiaków, a jednak suche buty były kuszącą możliwością. - Choć możemy też ją chcieć po drugiej stronie -