Tommy pod ciężarem licznych (liczniejszych niż mógł się spodziewać) spojrzeń, skierował wzrok w jedyne przyjazne dla niego w sali miejsce, czyli w podłogę. Bąknął pod nosem jakieś powitanie, ale zorientowawszy się, że nawet sam nie jest do końca pewien co dokładnie powiedział, odchrząknął i powtórzył już głośniej, za to strasznie się jąkając. Nie wiedział skąd takie rozmiary tego spędu, mógł się jednak domyślać, że wszyscy obecni, nie wyłączając samego Danny'ego, liczyli na trochę taniej rozrywki, a tego wieczoru jej źródłem miał być on.

Na koniec zajęć chłopak wiedział już, że spełnił pokładane w nim nadzieje. Jąkanie nie skończyło się wraz z powitaniem i towarzyszyło mu przez cały czas, wobec czego czuł, że wypada na co najmniej niedorozwiniętego umysłowo. Z początku miał wielkie problemy choćby z poprawnym skleceniem zdania, ale wraz z upływającym czasem uległo to pewnej poprawie. Niestety nerwy spowodowały, że trzęsły mu się nogi i ręce, a to z kolei spowodowało problemy z poprawnym demonstrowaniem ćwiczeń, których na dodatek pomylił kolejność.

Zakończenie zajęć powitał z wielką ulgą. Rzucił jakieś szybkie pożegnanie i niemal wybiegł z sali, mijając bez słowa wciąż stojącego w drzwiach Danny'ego. Czuł jak pieką go policzki, gdy za plecami słyszał śmiechy. Wpadł do kuchni, zatrzaskując za sobą drzwi. Usiadł na krześle, opierając skrzyżowane ręce na blacie stołu, a na nich głowę. Oddychał głęboko, próbując się uspokoić. Jeszcze by brakowało żeby się rozryczał.

To był ostatni raz! Mógł zasuwać na mopie, ale nigdy więcej nie poprowadzi żadnych zajęć. Nie będzie robił za tresowaną małpkę na sznurku, którą można oglądać za pieniądze. Jakoś odda staruszkowi pieniądze, które mu pożyczył. Jakoś...