| Kłos był zafrapowany, ale znalezienie sejfu musiało poczekać. Nie miał zamiaru pchać się na spotkanie z panterą, jeśli istniała szansa, że ich druid będzie w stanie ją poskromić bez walki. Miał jej już powoli dość na dziś, mimo, że był pewien, że to jeszcze nie koniec starć.
Jego pewność została dość szybko potwierdzona, gdy ruszyli dalej i napotkali gobliny. Nie myśląc wiele, wystrzelił w siedzącego najdalej goblina i przeładował muszę. - Ten, który się ruszy pierwszy, dostanie drugim. - Powiedział rzeczowo i uniósł kuszę do ponownego strzału. Miał nadzieję, że gobliny zamrą w bezruchu i będzie je można wziąć na spytki, o ile rozumiały ludzki język. Język strachu i terroru rozumiały na pewno.
__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości... |