Szary Czarodziej ucieszył się gdy akolitka nie odebrała jego słów jako atak na swą wiarę, a jako powód do dyskusji. Niestety kolejne wydarzenia świadczyły, że wcześniejsze obawy Loftusa są zasadne. Doszło nawet do rozlewu krwi, ale został on powstrzymany. Z tego powody i mag przerwał inkantację czaru, który miał zamiar rzucić. Ritter nie był pewien jak się zachować, uderzyć pierwszym i zyskać przewagę? Czy to właśnie teraz Gustaw chciał dla nich uzyskać? Tamci przejęli inicjatywę, ale dobrowolnie ją oddali. Można wykorzystać moment zawahania Granicznych i ich osłabić nim zdążą odpowiedzieć. Czy może Gustaw gra w inną grę? W momencie gdy powinien się naradzać podejmuje decyzje samodzielnie, kiedy natomiast powinien wydać jasny rozkaz, to od tego ucieka. Ba przekonuje, że nie ma wpływu na decyzję innych. Baron bawi się w niebezpieczną grę, nawet reszta Ostatnich jest nią zaskoczona, co tylko ją uwiarygadnia. Jego poczynienia mają przekonać Granicznych, że są luźną grupą dezerterów, zbiorów, bądź innych najemników. To może być sposób na ukrycie prawdziwego celu oddziału. Mag przełknął pod nosem, stwierdzając w duchu, że i on podejmie tą grę. Wykorzystując sytuację, że mało kto zwracał na niego uwagę pośpiesznie sięgnął do swej sakiewki i zabezpieczył część środków na przyszłość. Następnie zbliżył się do rozmówców pokazując, że ma puste ręce.
- Kolegium ma ważniejsze problemy na głowie i nie na rękę jest dalszy rozlew krwi. Wszyscy tracimy cenny czas, więc dla złagodzenia sytuacji proponuje, że wyłożę 150 koron, aby pokryć część zobowiązań umowy. – Mag sięgnął po sakiewkę gotów rzucić ją pod nogi dowódcy Granicznych. Starał się przy tym ustawić w ten sposób, aby rzucić cień na przeciwnika (chyba, że już stali w cieniu).