Morel

Oleg słuchał z zaciekawieniem i wierzył w każde słowo. Przyklasnął z uznaniem, kiedy Lager zakończył swoją opowieść niby fanatyczny wierny kapłanowi po płomiennym kazaniu.

Frietz próbował przypomnieć sobie smak słynnego XXXXX. Choć nie potrafił tego zrobić to był pewien, że było pyszne. Nie odważył się przyznać, że nie tak dawno trafił na egzemplarz, ale zapił innymi podłościami do nieprzytomności. Mógłby za to zostać ostro skarcony i należałoby mu się. Był pijakiem i pijał podłości, ale gust miał wyrafinowany. Znajdował wielce przyjemnymi zarówno miodowe nuty szlacheckiego wina podprowadzonego Gustawowi, jak i zbożowy dobrze przedestylowanej żytniówki, czy sosnowy finisz złocistego Ale. Pił wszystko, ale był smakoszem.

Ugryzł się zatem w język.

Kiedy Galeb oznajmił plany na najbliższy dzień i okrasił je beczką piwa w oczach Olega pojawiły łzy szczęścia. Nie zważając na konwenanse zacisnął dłoń na jego ramieniu, a w szklistych brązowych oczach wpatrzonych w krasnoluda zawisła niema groźba najszczerszego, przyjaznego wyściskania "na misia".

- Trommaz... - łamiącym się głosem, z zaciśniętych chyba nawet drżących ust wydobyło się tylko to krótkie sformułowanie i albo harde spojrzenie rozmówcy, albo wielodniowa posucha powstrzymały Frietza od dalszych poufałości. Poprawił jedynie uścisk dłoni na ramieniu i ruszył w kierunku świeżo otwartej karczmy. Nie biegł, ale sprawiał nienaturalne wrażenie poruszającego się zbyt szybko, jakby jedynie muskał ziemię dla zachowania pozorów, a w rzeczywistości unosił się nad nią. Zapomniał nawet o swoim rumaku pozostawiając go wśród reszty towarzystwa.