W zasadzce najważniejszy jest element zaskoczenia. Dzięki niemu ofiary nie mając czasu na przygotowanie się stają się łatwymi celami. Kilkadziesiąt strzał spadających na pokład, raniących i zabijających obrońców, trafione konie powodujące zamieszanie, martwy sternik niemogący sterować barką... tak zapewne wyglądały plany. A tymczasem głośny trzask pękającej gałęzi (udany czar Loftusa) spowodował przedwczesny wystrzał, po którym poszło dalsze kilkanaście strzał, w większości pluskających w wodę. A nawet te, które doleciały, powbijały się w pokład, burty lub osłony, nie czyniąc krzywdy ukrytym za nimi ludziom. Gustaw dobrze wybrał pozycje obrońców. Oleg wybrał swoją - schował się pod pokładem, gdzie było absolutnie najbezpieczniej. Jedynie konie nie miały jak się ukryć. I pewnie ranne zwierzę (Miłka) zrobiłoby problem, od wzbudzenia paniki w stadzie po wyskoczenie z barki, ale na nieszczęście goblinów Bert pilnował zwierząt właśnie na taką okoliczność i zdołał ją uspokoić.

Póki co obyło się bez strat, jeśli nie liczyć rannego marynarza "od tyczki". Żerdź wpadła do wody, a on krzyknął i upadł na pokład.
Niestety, prąd był za silny by jego wcześniejsze samotne wysiłki wystarczyły do odepchnięcia barki dalej od brzegu i kierowała się ona blisko zwieszających się nad wodę gałęzi. Obrodziło goblinami w tym roku, jak zauważyli rozglądający się Galeb i Detlef. Następna salwa może być dokładniejsza. Nie wszytskie miały łuki. Najwyraźniej gobliny zamierzały nie tylko ostrzeliwać załogę ale i "zrzucić desant" na pokład.