Lorn

Aslain

Mistrz magii spojrzał dobrodusznie na Khazada, wysłuchując do końca jego wywód o gnomach. – To było tylko takie ludzkie powiedzenie, mości krasnoludzie. Znam osobiście jednego gnoma w Nuln, gdzie zdarzyło mi się pomieszkać lat parę i ani mi w głowie odmawiać im talentu. Chciałem w ten sposób zwrócić tylko Waszą uwagę na powagę naszego stanowiska. Doradcy powinni szanować piastowany przez siebie urząd i nie wyręczać gońców z ich obowiązków. Jeżeli my go nie będziemy szanować, to nas nie będą szanować Ci, którzy w każdej chwili mogą wszcząć pod naszym okiem bunt lub rozpocząć dezercję. Powinniśmy działać zgodnie i roztropnie.

- Właśnie… - potwierdził spostrzeżenie krasnoluda mag - trochę odbiegliśmy od tematu.
- Niezadowolenie? – zdziwił się – Nic z tych rzeczy. Podtrzymuję to, co powiedziałem wcześniej, że to jest tylko moja rada, wypowiedziana z resztą w dobrej wierze i Waszym interesie.
Nie zamierzam też Was do niczego namawiać, ani nie zależy mi na tym, by Was tu zatrzymywać, jeśli postanowicie inaczej, więc Wasza decyzja nie będzie dla mnie żadnym kompromisem. Skoro uznajecie Wasz powrót na posiłek za bezsprzecznie słuszny, a powierzone zadanie za wypełnione, to nie mam nic do dodania. Każdy z nas przecież mógł inaczej zapamiętać słowa dowódcy.