Gdy jego kompani pomału wkroczyli do wydrążonej w skale komnaty Yarislav zamknął usta i zrobił kilka szybkich kroków, by do nich dołączyć. Był ostatni i to raptem łokieć od jego pleców runęły skorodowane wrota.
- Więc tak wygląda krasnoludzka jurta… - Powiedział cicho.
Postąpił kilka kroków w przód wzdłuż jednej ze ścian.
- A to po co? - Zapytał Gnimnyra wkładając dłoń do tajemniczego, wąskiego otworu.