W tej sytuacji Gwendoline była podobna do Caspera. Nie czuła potrzeby by otwierać usta w innym celu niż wprowadzenie pożywienia. Nie zapychała się jak chomik, bynajmniej. Sposobem jedzenia mogła zwrócić na siebie uwagę, gdyż rzadko kiedy die zdarzało by wiesniak, zwykły strażnik grobów, jadł w tak ładny sposób. Usta miała zawsze zamknięte. Nie mlaskała, nie bekala, nie ciekło jej po brodzie ani nie wypadało nic z pyska. Siedziała wyprostowana z wypłata piersią i słuchała. Nauczono ją by kobieta niepytana nie odzywała się zbyt wiele.

Jej szare oczy jedynie przeskakiwały z jednej osoby na drugą. Patrzyła jak kto je, jak się zachowuje, gdzie błądzi wzrokiem. Badała głównie swoich towarzyszy podróży gdyż nie znała ich tak bardzo dobrze, jakby chciała. Dla niej wciąż mogli okazać się nieprzewidywalni lub obłudni. Kto wie czy nie odgrywają teraz jakiejś roli, aby później ją zdradzić? Z powodu swoich myśli nie skupiała się zbytnio na rozmowie, ale to nic nie szkodzi. Po posiłku po prostu dopyta kogoś bardziej skupionego.