Schron

- Zdejmujemy ich - zaproponował rozgorączkowany „Junior”, poprawiając uchwyt na karabinie.

- Wstrzymaj konie, kowboju - mruknął Ruben, unosząc dłoń. - Jeśli to ta sama dwójka co z blokady, to jest wśród nich Monica. Ruda piękność, która straciłaby na urodzie przez twój nerwowy palec na spuście - dodał technik, robiąc przy tym złowrogą minę.

- W takiej sytuacji myślisz o dupach? - wtrąciła niedowierzająco Dunkierka, która jako zbrojna musiała popierać plan kolegi z oddziału. Snajperka rzuciła Grahamowi nieprzychylne spojrzenie.

- Musimy od razu uciekać się do takich środków? Mamy już dwójkę zakładników. Dodatkowa dwójka nie zrobi większej różnicy - włączył się do rozmowy Frank, za którym murem stali jego ludzie.

MEC przyglądał się obojętnie rozmowie, w ogóle nieporuszony. Najwidoczniej nie był w stanie okazać nawet odrobiny emocji, jeśli nie wydano mu wcześniej takiego rozkazu.

Law natomiast nerwowo pocierał czoło, wytężając swój i tak zmęczony umysł, by znaleźć wyjście z sytuacji.

- Frank ma rację - odezwał się w końcu skaner. - Nie ma potrzeby nikogo zabijać, oni tylko wykonują swoje obowiązki. Jednak przy próbie pojmania ich ryzykujemy tym, że wezmą wsparcie. Jeden komunikat wysłany przez radio i zlecą się tu siły całego New St. Louis - uciął, wyraźnie przybity.

- Sir, jeśli mogę coś zaproponować - odezwał się po chwili ciszy ich blaszany towarzysz. Wszyscy jak jeden mąż spojrzeli w jego kierunku. - Do mojej powłoki zamontowano taktyczny podsystem wyrzutni granatów EMP. Detonacja takiego granatu zaburza strukturę fal elektromagnetycznych w najbliższym otoczeniu, zagłuszając tym samym wszelką komunikację radiową oraz uszkadzając wrażliwe urządzenia elektryczne. Jedna detonacja powinna wyeliminować ich krótkofalówki.

- Potrafisz to zrobić? Niech mnie kule - zagwizdał Hodowski.

- Jak bliskie to otoczenie? - dopytał Law.

- Kilka metrów. Jeśli zachowamy dystans, granat nie wpłynie na nasze odbiorniki.

- To by się mogło udać. Jak wyłączymy im radia i skierujemy wszystkie nasze spluwy, włączając w to minigun MEC’a w ich piersi, szybko skapitulują - zgodziła się Dunkierka, która koniec końców nie była tak porywcza do walki jak „Junior”.

- No dobra… Robimy tak. Zwabiamy ich nieco w głąb piwnic muzeum jakimś hałasem. Coś, co od razu nie zgłoszą do centrali. Kiedy wpadną w pułapkę, sierżant Lei odpala granat i rozkazuje im się poddać. Junior i Dunkierka ich rozbraja, reszta ubezpiecza. Na koniec montujemy ich obok naszych młodocianych zakładników.

- A co z dronem? - zauważył Ruben.

- Jeszcze nie wiem. Może Yoshiaki mogłaby go zhakować… ale tym będziemy martwić się później. Najpierw zajmijmy się jedną sprawą.

- Nie dość, że porywamy cywili, to teraz jeszcze funkcjonariuszy policji, hm? - zachichotał Ruben, widocznie rozbawiony tą sytuacją. Raczej nikt nie popierał jego humoru.

- My… wytłumaczymy im, że jesteśmy z X-COM i że robimy to dla dobra nas wszystkich.

- Wiesz, co mówią o tych, którzy mieli dobre chęci? - mruknął techno-wiking, kręcąc zrezygnowany głową.

- Dość. Wszyscy na pozycje. Frank, niech jeden z twoich ludzi przypilnuje młodych, reszta szykujcie się. Zaraz postawimy wszystko na jedną kartę.