Renrark nie marnował czasu na czcze gadanie. Gdy tylko drzwi legły na kamiennej podłodze wyskoczył do przodu tnąc toporem. Potężne ostrze w rękach półorka śmigało ścinając głowy.
- Ależ to było proste! - powiedział, gdy zgiełk ucichł. Wtedy dopiero poczuł ze zdwojoną siłą smród.

- Fu, ale tu śmierdzi. Nie da się wytrzymać! - Rozejrzał się po pomieszczeniu w poszukiwaniu źródła smrodu.