Azrael1022

-Co trzymasz w dłoniach? – Japończyk zapytał Kari. –To jakaś broń? Czy też przedmiot pomagający wykrywać lub śledzić ludzi w strefie? Nick mówił, że nie walczycie z istotami ze strefy, tylko uciekacie i się kryjecie. Takie typowo stalkerskie zachowania. Podobno strefa wyczuwa bezbłędnie śmierć i do miejsca mordu ściągają stwory. Wy jednak macie noże i pistolety. To na strefowców? – wyglądało, że para stalkerów może mieć nieco inne podejście do przeżycia w tym niegościnnym terenie, niż ich przewodnik. Zawsze było warto zasięgnąć informacji z innego źródła.

Co do Nicka, to wyszło kilka niewygodnych faktów z jego historii. Magiczne dziecię strefy, pojawiające się za murem. Niewiadomo skąd i dlaczego. Czy ich przewodnik był człowiekiem, czy jakąś wynaturzoną, humanoidalną emanacją tego przeklętego terenu?

Pozostawała jeszcze jedna ważka kwestia. Koichi był markerem i z tego co mówił Nick, nie wróżyło to nic dobrego. Hellhound, którego zabił, niebawem się odrodzi, o ile już nie powrócił do żywych i błyskawicznie oraz bezbłędnie podejmie trop Japończyka. Zapewne też przyprowadzi kolegów. O ile Koichi nie bał się walki, to rozumiał, że te istoty mogą przypadkowo poranić innych. Albo sprowadzić coś znacznie potężniejszego.
Z ciekawości podwinął rękaw i przyjrzał się wygojonej już ranie. Cios powodujący więź między myśliwym a ofiarą… Było to niezwykle interesujące i w innych okolicznościach Japończyk chętnie zgłębiłby sposób działania tego procesu, jednak teraz miał inne zmartwienia. Jeżeli Nick nie wróci do przetasowania, będzie musiał sam szukać wyjścia ze strefy. Nowi stalkerzy nie kryli nawet, że nie zabiorą go ze sobą, bo oznaczałoby to niebezpieczeństwo.