Kiedy zobaczyła drowa serce podskoczyło jej do gardła. Tak właśnie coś się jej wydawało jakby o czymś zapomnieli. Co prawda nie ustalili co jak i kiedy, ale chyba było tak, pozostał z paroma hienami, czekając przed grotą, a oni poszli. No i nie wrócili. Te hieny zapewne też już nie wróciły skądkolwiek pochodziły. Niby nie było co się przejmować, przecież mogli zginąć tam pod ziemią i nie wrócić, no co, mogli. Najbardziej jednak podejrzewała, wkurzyło go co innego, to co powiedział, niby tamto miejsce było jednego z nich. Szok i niedowierzanie. Głupia sprawa, no głupia, głupia, głupia. Miał prawo widzieć to jako porzucenie na pustkowiu na śmierć. A może nawet celowe zwabienie i pozostawienie na śmierć. Po jego minie zgadywała małe szanse na przyjęcie przeprosin i wyjaśnień. Niewiele zresztą miała na swoja obronę, no głupia sprawa, głupia, głupia. Il i Dirith dogadali się wręcz błyskawicznie, jak drow z drowem i od razu znaleźli rozwiązanie, bardzo drowie również zresztą. Dirith wydał komendę to ataku, czy coś, tajne hasło, osłupiała zupełnie, co jak kiedy!? Była tak skołowana kiedy dwa mroczne elfy rzuciły się na siebie, że kilka sekund stała z lekko otwartym pyskiem prawie jak pies zamurowany na widok swojej ulubionej kości z nadzieją że ktoś mu ją zaraz rzuci. A babcia zawsze powtarzała, nie mieszaj się jak się dwa drowy leją. Czy coś tak mawiała. Rzadko podobno widuje się dwa lejące się drowy. Z wielu powodów, drowy rzadko leją się poza całkowitymi ciemnościami, rzadko leją się przy świadkach i na tyle długo aby ktoś zdążył to zobaczyć. Kiti była świadkiem niepowtarzalnego wydarzenia. Ocknęło ją poczucie że owładnięty wściekłością drow znalazł się niebezpiecznie blisko i nagle ogarnęła że Dirith był jedyną przeszkodą na jego drodze do niej i jeśli Dirith zostanie przerobiony na kotlety, ona również będzie przerobiona na kotlety albo nawet eskalopki.
