Rycerska wyprawa okazała się zadaniem eskortowania jakiegoś chłopstwa dokądśtam. Przyrzekając sobie, że następnym razem nie będzie dawał słowa po pijaku Jean-Luc robił dobrą minę do złej gry. Skończywszy się modlić do Pani "wskoczył" na siodło i opierając się o wysoki łęk ignorował hałas. Tu "na górze" przynajmniej tak nie śmierdziało. Może choć jaki potwór wychynie, będzie na kogo zaszarżować z kopią. Rumak bojowy też aż przebierał kopytami by przejść w cwał. I tylko lekki koń bojowy, który dziś robił za luzaka był zadowolony, choć nosił wszystkie pozostałe rzeczy rycerza.
- Z przodu mogę ja jechać. Może nie jako zwiady, ale jako główna siła bojowa. Jeśli coś wychynie z krzaków to albo to stratuję albo przynajmniej dam chłopom czas na ucieczkę.