Tanis przysłuchujący się do tej pory dyskusji w końcu zdecydował się przemówić.
- Popieram Morna sarkofag należy zostawić w spokoju. Zoren ma rację. Nie wiemy z czym mamy do czynienia. Niektóre czary nekromantyczne mają za zadanie uniemożliwić powstanie nieumarłych, a są i takie co potrafią zawiesić życie uwiezionego do czasu uwolnienia.
Potem bezradnie rozpostarł ręce.
- Tylko ja wiem jak niewiele brakowało aby Belak zniósł nas z powierzchni ziemi, chociaż byliśmy przygotowani, w naszym mniemaniu, na spotkanie z nim. Nie chcę ryzykować życia swojego i Was, moi przyjaciele w tak niepewnej akcji. Pozostało mi tylko kilkanaście użyć różdżki leczenia, niewiele czarów leczniczych, które mam na co dzień do użycia. Myślę, iż najrozsądniejsze jest byśmy opuścili to pomieszczenie zamykając je na klucz. Dodatkowo mogę wokół sarkofagu, utworzyć strefę konsekracji o niekończącym się okresie działania, dzięki mocom moim i przedmiotów, które posiadam. Dołożenie w sali, która jest za drzwiami z kluczem, kuli dźwięków, którą jak pamiętacie zneutralizowaliśmy tylko dzięki przeniesieniu do azylu, powinno zapewnić, iż uwięziony w sarkofagu pozostanie tam na kolejne eony.
Potem popatrzył z wyrzutem na Zazę i Anthema.
- Nie pozwolę na to byście narażali swoje życie w tak niepewnym przedsięwzięciu. Użyje całej swojej mocy by do tego nie dopuścić. Za dużo już przyjaciół straciłem w tej cytadeli i w drodze do niej.

Alchemik spojrzał na Tanisa, jakby widział go pierwszy raz w życiu, po czym odwrócił się do mnicha i półorczycy.
- Jeśli tak stawiasz sprawę, to chyba nie powinniśmy ryzykować, nie mając wsparcia całej drużyny. Wróćmy tu w przyszłości. Mam nadzieję, Tanisie, że Twa decyzja nie będzie miała dlugofalowych skutków - stwierdził gorzko