| - Ahahahaha! - Finn zaśmiał się serdecznie do kobiety - Mam szczerą nadzieję, że aż tyle ich nie będzie! Mówże dobra kobieto, czego ci po... -
Finn przerwał. Jego ciałem wstrząsnął potężny wzdryg. Grzmiący huk, gnający po uszach gości, został zaraz zatarty przez przez silny, czysty głos tego, co Finn rozpoznawał jako róg bojowy. Pólelf wnet spojrzał w stronę wejścia do sali, starając się dojrzeć komórkę, w której musiał złożyć swój oręż przed wejściem na ucztę oceniając, ile czasu zajęłoby mu doskoczenie do izby. |