Stary Grolsch posłał synowi surowe spojrzenie dezaprobaty. Ta chęć do wyrywania się przed szereg z własnej inicjatywy nie była drogą rodu Grolschów. Horst ją znał i miał wrytą w sercu, taj jak jego dziad, a pradziad Luthera. Niestety, widocznie syn wdał się w swojego dziada, a ojca aktualnej głowy Rodu... co za ironia. Niestety pas tu już niewiele zdziała, będzie musiał inaczej wziąć go w obroty i przypomnieć Kodeks...

- Siedzisz. - warknął cicho gorzelnik i było to jedyne słowo które opuściło jego usta. Gdyby nie to, że byli wśród ludzi! Niechybnie jakąś dziewkę sobie upatrzył, a z tego nigdy pożytku! Luther był młody, Horst też kiedyś był młody... tylko dlaczego miał przeczucie, że ta dziewka to sam problem ino? Tak, będzie na spytki go musiał wziąć i wybić z głowy, choćby pałą, głupie pomysły, oraz przypomnieć mu kim jest.

Kim byli Grolschowie? Monolitem. Głazem obmywanym przez wody strumienia losu i przeznaczenia. Tymi którzy byli i będą. Niewzruszeni i obojętni. Grający emocjami i słowami, by uzyskać własne cele. Tymi których woda może pozornie złagodzić, z zewnątrz obmywając kształty i ostre krawędzie, ale kamień nadal ciężki i przyłożyć może czaszkę rozbijając niechybnie. Czy to w narzędzie potężne się przerobić po obróbce. Tak. Grolschowie byli ty kamieniem. Zwracali uwagę na rzeczy nieistotne i grali nikogo dbając o jak najwięcej osób ile się dało. Idiotą był ten co pragnął się pokazać i we władzę wejść oficjalnie. Do tego trzeba było sprytu... Być jak cień który nigdy nie znika, bo nawet słońce za chmurami niesie cień chmur. Cień raz jest dłuższy raz krótszy, ale bez względu na wszystko zawsze jest! Szczególnie w nocy. Czasu wielkiego Cienia spowijającego świat. Wszak niech twoja prawa dłoń nie wie co czyni ta lewa!