Jakie by nie były, plany Berniego nie zostały zrealizowane, a to za sprawą Lothara, który zaatakował wychodzącego ze swojej komnaty włodarza wieży. Znów miecz znaleziony w krypcie świątobliwego rycerza pokazał swoją wartość. Miecz ze zgrzytem przeciął zbroję i zaklekotał na kościach wewnątrz puszki. Szkielet zachwiał się, a siła ciosu pchnęła go w kierunku schodów. Przez chwilę balansował na krawędzi ostatniego szczebla...

- Zdrada! – szczeknął jeszcze i runął w dół. Upadkowi towarzyszył łoskot zbroi za każdym razem, gdy truposz odbijał się od schodów. Zleciał na niższe piętro i tam zbroja rozleciała się, uwalniając kości, które rozsypały się po posadzce.

W komnacie pełnej pajęczyn na szczęście nie bytowały gigantyczne pająki, a tylko nieco większe, zmutowane wersje zwyczajnych pająków. Miały one całkiem naturalne podejście do życia, były strachliwe i atakowały tylko muchy uwięzione w pajęczynach. Przedzieranie się przez kotary pajęczych sieci nie należało do przyjemnych, ale chcąc zbadać komnatę nie dało się tego uniknąć. Okazało się, że poza srebrną zastawą na stole nie ma tu nic cennego. Okienka były równie wąskie, co na niższych piętrach, nie dając możliwości wydostania się na zewnątrz tą drogą. Z jednej strony widać było przez nie spokojny obecnie dziedziniec, z drugiej wychodziły na przepaść między zamkiem zewnętrznym, a wewnętrznym. Odległość do przeciwległych murów była jednak zbyt duża, aby podjąć próbę dostania się tam z pomocą lin. Do bramy między zamkami, okupowanej przez strażników było jakieś dziesięć metrów. Sufit pomieszczenia, w którym się znajdowali wykonany był z desek; powyżej niego musiał być już tylko dach.