| Franciszka nie przywykła do bliskości drugiej osoby. Dziecko przytuliło się do niej dość mocno, co wprawiło kobietę w osłupienie. Nie pomyślałaby, że takie chucherko może mieć w sobie tyle siły. Nie odwzajemniła ona jednak tego uścisku, pogłaskała tylko dziewczynkę po głowie. Kobieta nie chciała pozwolić na to, żeby Mała się do niej zbytnio przywiązała, praktycznie nic o niej nie wiedziała, nie znała jej rodziny. Bała się, że pojawienie się tego dziecka w jej życiu sprowadzi jakieś kłopoty.
Mogłam jej wtedy nie pomagać - pomyślała Franciszka - a teraz mam na głowie obce dziecko, nie wiem jakie konsekwencje przyniesie moje odkrycie… Co mnie do tego podkusiło?
Najbardziej zastanawiające było dla niej, to że dziewczynka nie wykazywała niepokoju związanego ze swoimi rodzicami i tak szybko zaufała obcej osobie. Dziecko w jej wieku powinno chyba czuć, że stało się coś złego? Ale nie, Mała martwiła się tylko o to, co stanie się ze świniami. Dlaczego dziecko bardziej było zaniepokojone stanem zwierząt niż rodziców “śpiących’’ przez nienaturalnie długi okres czasu? Kobieta mogła sobie stawiać wiele takich pytań bez odpowiedzi, ale do niczego ją to nie prowadziło, tylko napełniało coraz większym niepokojem.
Dziewczynka ciągle leżała wtulona w kobietę i zdawała się ignorować fakt, że ta mimo wszystkiego co zrobiła dla niej do tej pory, stara się jednak zachować w stosunku niej chłodną relację.
- Zamknij oczy, pomyśl o czymś przyjemnym a sen przyjdzie sam - Franciszka w końcu odezwała się do dziewczynki.
Sama jednak nie potrafiła myśleć o niczym innym niż konsekwencje swoich ostatnich wyborów. |