Czerdogowi nadal zdawało się, że słyszy odgłosy walki. Przez chwilę… Szczęk oręża, jęki umierających warczenie bestii… wszystkie one pomału przeradzały się w odgłosy typowych ulicznych zamieszek. Coś działo się poza kamienicą.

Za Tomiłą dostrzegł Annę. Usiadła w fotelu i chyba także była teraz w transie, podróżując myślami w inne miejsce. Pewnie powróciła do obserwacji załogi Widma… a może starała się dojrzeć swojego ojca?

Dźwięki na zewnątrz stawały się coraz bardziej niepokojące. Chyba nawet usłyszał odgłos ostrza uderzającego o metal. To na pewno było to. Zbyt dobrze znał to brzmienie by teraz się pomylić. Takie samo jak wiele innych, które teraz wypełniały port na Rugii. Gdzie była Elia? Czy opuściła dwór? Chyba było na to za późno, jednak wyraźnie mieszczka miała tutaj swoje sprawunki, które nie raz załatwiała w świetle księżyca. Tym częściej zapewne i częściej powiązane były one z jej zmarłym mężem. Do Czerdoga doszedł okrzyk jakiegoś mężczyzny…. Nie znał tego głosu.

Do pokoju wbiegła Elia.
- Panie… krzyżacy! Musicie opuścić kamienicę.