Mt. Flora

- Jak to robimy? - odezwał się w słuchawce Law.

- Myślę… - zaczął Mortiz, patrząc przez lornetkę i pocierając podbródek. Co prawda Japończyk był dowódcą operacji, ale to „Amadeo” przewodził w terenie. Poza tym chyba nie trzeba było wspominać o doświadczeniu, jakim szczycił się stary żołnierz.

- Jeśli chcemy przechwycić agentkę, po pierwsze musimy zatrzymać radiowóz a następnie go unieruchomić - stwierdził oczywiste żołdak. - Pojazd jest kuloodporny, więc seria z broni ręcznej go nie zatrzyma. Musimy więc rozstawić zasadzkę.

- Obawiam się, że mamy ograniczone środki - westchnął skaner przez słuchawkę.

- Poradzimy sobie z czym mamy - odparł „Amadeo”, zerkając gołym okiem na okolicę, po czym wracając do obserwacji przez lornetkę.

- Widzę to tak. Faust podejdzie z KM’em jak najbliżej drogi w dogodnej pozycji strzeleckiej i się zamaskuje. Ja z Juniorem wpakuję się do furgonetki i będziemy czekać na skraju drogi. Zaczekamy, aż radiowóz się zbliży, po czym zajedziemy mu przed maskę, zmuszając do zatrzymania się. W tym czasie KM otwiera ogień i wali po oponach, by ich unieruchomić. Dunkierka obserwuje z góry i nad nami czuwa. Jak już pojazd zostanie unieruchomiony, wysypujemy się z Juniorem i odbijamy Nancy. Młody ma strzelbę, więc się przyda na małym dystansie. Pakujemy się z powrotem do wozu, zgarniamy Fausta i Dunkierkę i zwiewamy. Posiłki na pewno zostaną wezwane natychmiast, dlatego musimy się streszczać. Jak cała akcja zacznie się przeciągać, obrzucamy ich dymem i spadamy.

Law nie odzywał się przez kilka chwil, jakby trawiąc słowa zbrojnego.

- Brzmi jak plan - powiedział w końcu. - Tylko musimy uważać na cywili. Nie chcemy ofiar po ich stronie. I jeśli zdołacie... zmuście policjantów do poddania się, albo przynajmniej nie rańcie ich śmiertelnie...

- To zrozumiałe - przytaknął Mortiz.

- Dam znać Jamesowi, by czekał w kryjówce na wasz powrót - dodał skaner.

- Przyjąłem. Nie zostało nam dużo czasu, więc proponuję przejść już na pozycje - odparł żołnierz.

- Do dzieła. I powodzenia.