Lothar cierpliwie czekał na koniec działań Zinggera.
- Dzięki Bernhardt - odezwał się gdy ten skończył. I nie były to ostatnie podziękowania, bo już za chwilę dziękował banicie za oddany miecz. I Sigmarowi za to, że nadal żył.
Niestety, na tym lista rzeczy do podziękowania się kończyła. Nadal mieli przed sobą wewnętrzny zamek. I jego mieszkańców.
- Przyjmuję zakład - uśmiechnął się z wysiłkiem do Axela - te ptaszyska to jedyne niezmutowane istoty jakie dziś widzę. Zleciały się, bo spodziewają się trupów. Miejmy nadzieję że nie naszych - dodał. A po chwili westchnął i powiedział - Nie ma na co czekać, chodźmy. Nie spodziewam się, by panna, którą widzieliśmy wyjeżdżającą onegdaj z zamku i porywająca wieśniaków była w świątyni Sigmara, więc możemy ją pominąć, przynajmniej na początku. A jeden z nas może tu zostać z kuszą na wypadek, gdyby strażnicy chcieli jednak wspomóc swoich panów - dodał, pokazując, że on akurat ruszy zwiedzić zamek.