Tymon padł na kolana przed portretem i bijąc (jedynie alegorycznie) głową o ziemie błagał Panią o wybaczenie. Ofiarował również swą pomoc, oczywiście w granicach rozsądki, w odzyskaniu przez Panią wolności.

W między czasie Robert , jak każdy NPEc od czasu do czasu, został natchnięty nagłą, dziwną i zupełnie nie zrozumiałą potrzebą aby udać się do biblioteki i szukać w archiwum akt dawnych to jest yyyyy zakurzonym składziku ze starymi papierzyskami, które nie są nikomu potrzebne do szczęścia a które jednak z różnych powodów, ot chociażby po to aby każdy gość widział, iż miasto Gluckwunsch jest zaprawdę starożytne, należy trzymać informacji na temat historii straży miejskiej.

Ponieważ z jednej strony był człekiem przesądnym i zwykł słuchać się dziwnych głosów w swojej głowie z drugiej zaś strony rozsądek podpowiadał mu, że jest to bezsensowne poczynanie po dłuższej chwili namysłu wybrał wyjście Salomonowe. Osobiście wysłał do miejskiego archiwum dwóch kumatych pisarczyków aby dokonali kwerendy, Sam zaś osobiście zajął się tym co ważne czyli pilnowaniem porządku w mieście i dodawaniem otuchy mieszkańcom. Nie powiem przetransportowanie beczek z łatwopalnym płynem na mury, rozpaliło odwagę w sercach obrońców.

Wolfgang pilnował majątku swego pryncypała, zaś Anulf pilnował aby jego córa i wnuki przy pierwszej sposobności, w miarę możliwości wraz z towarem zięcia, opuścili miasto. A czas uciekał.