Pozostali zdążyli już zająć pozycje i ruszyć ku cieniom gdy Relhad łapał oddech. Nie widział sensu w całej tej eskapadzie, w śmierci wiedźmy ani pojmaniu wijrującego nad ołtarzem potwora. Musiał jednak przyznać Kibrii rację. Jedyne w swoim rodzaju łupy zawsze znajdowały swych nabywców pośród bogatych indywiduów.
Zebrał się więc w sobie i uzbrojony ruszył przed siebie gotów kolejny raz zaryzykować w imię zysku. Tylko czy tym dwóm można było zaufać? Na wszelki wypadek szedł nieco z tyłu by mieć Livię na oku.